Vakit Aşk Şiiri - Dilperi Orhan

Ben kelimelere basarken kelimeler eziyordu beni,
Zamanı durdurmak için şakağına hedef alıyordum meğer hedefte hep ben durmuşum
Bi ülke, çığlık yok ayyuka çıkan sadece rüzgarlardan daha güçlü olmak isteyen sükut
Geçiyordu geçmekte olan geçiyorduu, dalga dalga gözyaşı dökerek hüzün ülkesindeydim ben
Durduruyordu bir aydınlık böyle eskitilmiş de olsa bir kalbi yeniden
Yerden yere vuruyordu kendini ışık huzmesi ulaşmıştı denizin henüz bilmediği yerlere
Gelip çatmıştı işte ölümsüzünde yaşatmanın zamanı, sevmek, en yücesiyle sevgilerin
Ayın ruhu yükselmişti gök semaya karanlık değildi artık eskiten zamanlar
Sis alıyordu etrafı eflatuna çalan bir sis, bi fısıltı ile dolaşıyordu amansız her tarafta
Oysa benim çıkıyordu sesim güçlükle, en nihan yollarda geziniyordu elinde bir yafta
Geldi ölümlü yalan geldi, yok o perinin özü tabiatinda bunca kaybolmuş talan
Edecek bizi iki cihanda da aşk ile âbâd, götürse benden bu çoğalan ahzanı
Gelecek elbet bir gün gelecek vakt-i aşkın bitmeyen hüsnü zannı