Vakit akşam Şiiri - Nejla Turan

Vakit akşam,hüzünler saklanmış mor karanlığa,
Sessizlik çökmüş sokağa, dar çıkmazlarda.
Bacada baykuş, ölümü bekler sanki,
Koca ömrün, kefene sığdığı aralıkta.
Gölgeler, duvar diplerinde diz çökmüş,
Rüzgâr, kapı aralığında titreyen bir nefes,
Her şey suskun, sadece yürek
Kendi ağıtını fısıldar içten içe...
Bir yıldız kayar, dilekler yetim kalır,
Çocuk sesleri çoktan susturulmuş sokaklarda.
Bir ses,inilti gibi gelir uzaktan .
Zaman , ağır aksak yürür karanlıkta.
Aralık kalmış, gıcırdayan kapılar,
Metruk evlere uğrayan yok...
Kırık pencerelerden, yırtılmış perdeler savrulur.
Sönmüş bir lambanın altında zaman üşür,
Hüznün soğukluğu sarar şehrin sokaklarını.
Yollar sessiz, kaldırımlar yorgun,
Ayın ışığı bile karanlıklara saklanmış.
Sanki her köşe, her taş, her pencere
Bir hikâyenin son satırında bekler gibi.
Her nefes, geçmişe yazılmış bir veda...
Ve ölüm...
Her hikayenin,
Her bekleyişin,
Her gidişin sonu...
Dönüşü olmayan,
Her gidişin sonu...

Nejla Turan