Bir şey söyleyeceğim sana,
Saçların!..
O dehşet kızıllığında kayboluyorum saçlarının!
Rüzgâr esince dalgalanıyor,
Bir flama gibi,
Her bir teli asiyane!..
Eğer ki o rüzgâr olsaydım,
Kıyamam, kıyamam ki!
Değiştirirdim yönümü her yasaya karşı!
Asiyane!..
Yanlış anlama sakın,
Gözlerin!..
Büyüsüne kapılıp gittim o toprak karası gözlerin!
Öleceğim, lütfen, lütfen,
Mezarım olsun o gözlerin!..
Kırıcısın...
Sözlerin!..
Ve kokun!
Zehri damarıma direkt versen öldürmezdi,
Ama o sözlerin...
Gözüm eriseydi de önüme düşseydi,
Hangisi daha çok acıtırdı?..
Ortada değil mi hakikât?
Vahşi bir hayvandı sözlerin!
Yalnız gözlerimi değil,
Bütün bedenimi parçalardı sözlerin...
Fakat üstüme sinecekse kokun,
Tüm dünya karşına geçsin
Beni öldürmemen için,
Yemin ederim, geleceğim,
Bir hiç olsun geleceğim,
Yine de geleceğim...
Kayıt Tarihi : 10.2.2025 22:44:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Mayakovski'nin Omurganın Kavalı şiirine...
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!