Vahşi Bir Aşk Şiiri - Dıldar Békes

Uykusuz bir gece
saatler uykulu
sokaklar boş
lambalar yitik
kaldırımlar çıplak
belki uzak
belki de bir tuzak bu hayat
körleşmiş bir güneş
sırtında bir kaç köle
ne zaman uyansam düşlerimden
bu hep böyle...
ne denli karanlıksa
gecelerim
bende ölüme o kadar
aydınlık giderim
sana adadığım
düşlerin gerçeğe dönüşmesiydi
gece yarısından sonra
yalnızlıkla geçen sancılı
sevişmelerim
çığlıklar koparken
bedenimden
bütün hücrelerim sönerdi
ve bu uykusuz bir gece
pişmanlıklar artar
ölüm yaklaşır
hayat şaşırır
gözlerin erkenci bir sabah olurdu
yüzün
hüznün
ve ömrün küf tutmuş bir ah...

(bütün cümleler geçmiş zaman kipiyle çekimleniyordu
ve bütün gizli özneler seni doğuruyordu
yokluğuna kurulmuş devrik bir cümle oluyordum
korkuyordum
ve korkutuyordum seni
vahşi bir hayvan gibi
kendinden geçmiş bir aşık gibi...)