Vahşetin Dölleri... Şiiri - Ulvi Ziya

Onlar insan değil; yılan, engerek...
İçten taşan aleve el vererek;
İspatlıyor ki, vahşetin dölüdür;
Hepsini, bu Vatan'dan sürmek gerek...

Onlar; kanı, geni bozuk, yaratık...
Sapıtmış tür, bunu anlayın artık...
Yılandır, çakaldır, her tür mahlûktur;
Onlar, bir toplumda, zehirli atık...

Dıştaki yılanı, getirtmek, neden...?
İçteki lâini kov bu hâneden...
Açılmak, yılana sarılmak mıdır; ?
Zehirlenir, yılana hizmet eden...

Yılan solur, çakal ulur; uyu sen...
Âsi olur, ''ali kıran baş kesen'''...
Yakar mâsumları, bütün Vatan'ı;
İyi olur, bu vahşete: çüş desen...
Açılmadın, transparan oldun, sen...