Vahşet kol geziyor Şiiri - Selva Durmazemir

Bugünlerde hüzün durağında iniyor tüm yolcular
Kâinat sus pus vicdanlar târumar
Acı çığlık feryat kaplamış her yeri
Karanlık bir gölge sarmış gönülleri
Acılı annelerin feryâtları yürekleri dağlar..

Cahiliye devrini aratmayan bir cehâlet
Diri diri toprağa gömülmekten bin beter bir felâket
Kanımızı donduran kahrolası bir vahşet
Gözlerimiz yuvalarından çıkacak sanki
Yarabbim sen bizlere yardım et..

İnsanlık ağlıyor ciğerler yanıyor
Akıllar baştan gitti kimse bu zâlimleri anlamıyor
Bu nasıl bir vicdansızlık, acısı içimizi dağlıyor
Yavrularımızın havayı soluması bile korkutuyor
Hepimizin yüreğine saplanan bir vahşet ortalıkta kol geziyor..

İyi ki ahiret var zalimler cezasını bulacak
Iki cihanda da yüzleri zift gibi kararacak
Yaşattığı cehennem onlara sonsuz yatak olacak
Bu yaptıkları hiçbir şekilde yanlarına kalmayacak
Onlar hem bu dünyada hem de öbür dünyada kahr u perişan olacak..

Bu cânilere bir an an önce idam gelmeli
Ama idam gelirken yalnız gelmemeli
Kalplere iman gelmeli hidayet gelmeli
Utanma duygusu ar namus şeref haysiyet gelmeli
Edebi olmayana edebi anlatan diller gelmeli..

Rabbim ciğerparelerimiz sana emanet
Görünür görünmez belalardan onları sen muhafaza et
Masum yavruların analarına sabr ı cemil ihsan et
Bu insan bozması varlıklara dünyayı dar et
Bizleri de nolur kötülerin şerrinden ırak et..