Vahit Aydemir Şiirleri - Şair Vahit Aydemir

Bendeki yürek yangını,
Yayılıyor sana doğru.
Rüzgar ol sen, fırtına ol;
Yeter ki es, bana doğru.

Bu yangına sebep sensin,

İçimdeki fırtınayı,
Anlamazlar biliyorum.
Sen yoksan bu beden cansız,
Ben seni çok seviyorum.

Halin nedir diyenlere,

Senle geçen günlerime,
Seninle paylaştıklarıma,
İyi kötü günlerime şükrediyorum;
Ben seni seviyorum.

Yeniden dünyaya gelsem,

Sevmek güzel amma,
Beklemek zordur.
Yakar aşk acısı,
Alevdir; kordur.

Farkına bile varmazsın,

Seni ne çok sevdiğimi,
Biliyorsun be güzelim.
Bir gün görmezsem seni ben,
İçim yanar, tutmaz elim.

Sen bıksan da ben hiç bıkmam,

Başın sıkışırsa bir gün,
Zorda kalırsan, sen eğer.
Ben har zaman buradayım,
Çekinmeden beni ara.

Hatıralar unutulmaz,

Kaybedeli seni çok zaman oldu,
Rastlamadım canım seni görene.
Vermeye razıyım ben neyim varsa,
Bilipte yerini, haber verene.

Ne oldu da böyle habersiz gittin,

Bu aşktan kaçış yok, söyledim sana;
Sonunda sözüme geldinmi benim.
Ben sana hastayım, sen bana vurgun;
Senin gönlün bende, sendedir benim.

Hep günler boyunca arayan seni,

Önceleri sanmştım ki,
Dert dediğin bir gün biter.
Seninle yanar kavrulur,
Uçar; duman olur tüter.

Uğraşma sen hiç boşuna,

Görseler de halimi, bana deli deseler;
Deseler de sevgilim, seni bana verseler.
Mecnunmuyum delimi, anlasalar görseler;
Hak verirlerdi bana, benim gibi sevseler.

Hiç umurumda değil, çevremde ne deseler;