Benim neler çektiğimi,
Benim gibi çeken bilir.
Güzelim aşk bahçesine,
Kıskançlığı eken bilir.
Seven kıskanır mutlaka,
Hoşçakal deyip te sana,
Henüz ayrılmadan gülüm.
Hasretin başlar içimde,
Özleminle yanar gönlüm.
Hiç tanımıyordum daha,
Ben seni ellere nasıl veririm,
Gülüm, soldururlar diye korkarım.
Senin yerin benim gönül bahçemde,
Sevgimle sular da öyle saklarım.
Düşmesin yüzüne hüzün gölgesi,
Solmasın yüzünde güller,
Olmayasın gönül sızım.
Sen benim bir tanemsin,
Seviyorum seni kızım.
Besteler yapardım sana,
Asma bana hiç yüzünü,
Seviyorum dedim diye.
Sevilmek çok güzel şeydir,
Kızmak olmaz ki sevgiye.
Sevgilinin tebessümü,
Kız seni sevenin battı ocağı,
Sattırdın evdeki kabı kacağı.
O ne göz süzmeydi, o ne bakıştı,
Sanki ağustosun kızgın sıcağı.
Belliydi sonunda bu olacağı,
Unut sen beni diyorsun,
Unutmak öyle kolaymı.
Silip atmak bir kalemde,
Gönülden atmak kolaymı.
Bunca sevmişken ben seni,
Canım senden uzaktayken,
Bitmek bilmiyor ki yollar.
Sabırsızlıkla bekliyor,
Sarmak için seni kollar.
İçine hasret düşerse,
Hiç çile çektinmi, sen bile bile;
Sevipte birini, düştünmü dile.
Neşeyle mutluluk verip hep ele,
Odunmu birine, söyle kul köle.
Eğer gelmediyse, başına gele;
Havada uçuyor martı,
Yaşadığımız her gün artı.
Günahmı çok, sevabım mı;
Hep ağır çekiyor tartı.
Ekmek kavgasında martı,
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!