Vahit Aydemir Şiirleri - Şair Vahit Aydemir

Seni pek çok seviyorum,
Hiç kabahat yok ki bende.
İstesemde vazgeçemem,
Şeytan tüyümü var sende.

Her an seni düşünürüm,

Sanki gurbet elde kaldım,
Ne arayan ne soran var.
Sende mi unuttun yoksa,
Bir merhaba desene yar.

Tüm meyveler çiçeklenir,

Sen istemeden yoluna,
Neyim varsa sermedimmi.
Canım dedin de sen bana,
Ben canımı vermedimmi.

Aşk bahçemden çiçekleri,

Sarı saçlarına, gülen yüzüne;
Nasıl da inandık senin sözüne.
Oylarımız dursun senin dizine,
Bacı dedik, yaktın bizi be Tansu.

Gidecektin Atatürk'ün izine,

Bak günler geçiyor, görmedim seni;
Kız hasretin yedi bitirdi beni.
Özledim kokunu, yakan buseni;
Senin hasretinle yanıyor gönlüm.

Ne zaman görürüm, söyle ben seni;

Mutluluğu yaşarken ölesiye,
Mutsuzluğu tattınmı zamansız.
Gün ışığı yakarken bedenini,
Karanlığı yaşadınmı hiç yanlız.

Yanlızlık acısı çöktümü yüreğine,

Ellerin sözüne kanıpta canım,
Ne olur ben seni sevmedim sanma.
Dinle sen yürekten gelen sesleri,
Aşkın acısından kahrolup yanma.

Sevmiyorsan eğer gerçekten beni,

Bana mutluluktan, sevgiden sözet;
Bırak üzüntüyü, gamı kederi.
Mutluluğu senle bulmak isterim,
Hadi nazlanma gel, gelsene beri.

Sevgi varken nefret yakışmaz bize,

İçim içime sığmıyor,
Bak nasıl kaynıyor kanım
Sana bağlandım bir kere,
Her an ister seni canım.

Hep aklımda güzelliğin,

Ayrılık dedinden zaten yanmışım,
Öyle mahzun bakma gözünü süzüp.
Geçermi günler hiç, hep bu elemle;
Ben seni ağlatıp, sen beni üzüp.

Ben senden uzakta, sensiz olamam;