Fırtına kopuyor sanki içimde,
Ne haldeyim canım, bir bilebilsen.
Gelsen de yanıma, benimle olsan;
Benim talihimi döndürebilsen.
Korkuyorum ben bu sensiz hayattan,
Bırak beni, düş yakamdan;
Seni artık sevmiyorum.
Başkası varmı arada,
Bunu ben de bilmiyorum.
Kaprislerinden bıktım ben,
Bana çıkar yol gösterin,
Var mı derdimin çaresi,
Benim de derdim var dersen,
Benim ki onun karesi.
Dert dediğin kademeli,
Benim için para önemli değil,
Makbulümdür benim gönül zengini.
Bu devirde belki biraz zor amma,
Gönül bu sonunda yıkar bendini.
Herkesin ufkunda bulutlar olur,
Biten sevgilerden ne var gride,
Birazcık gözyaşı, biraz da yalan.
O sevgi sözleri, o güzel günler;
Söylenemeyipte hep saklı kalan.
Birlikte yaşanan güzellikleri,
Bakıyormusun canım,
Resimlere hasretle.
Senden uzaktayken ben,
Yanındaymışım gibi.
Mutlu günlerimizin,
İçimde bin bir fırtına,
Ufka bakıp seyrederken.
Nasıl bırakıp giderim,
Gönlüm sana meylederken.
İçimden bir ses diyor ki,
Hani, olur da bir gün ben;
Gidersem senden uzağa.
Anarmısın ara sıra,
Eski günler hatırına.
Sen bir tanıdık görürsen,
Herkes vatan, millet diyor;
Dillerdeki sözde vatan aşkı ya.
Yetim, öksüz hakkı demez götürür;
Dağda değil, içimizde eşkiya.
Millet sade aşı, işi beklerken;
Benim yarim bir esmerdir,
Onu sevdiğimi bilir.
Sevdiğimi bilir amma,
Yüzünü nazla gösterir.
Ben onun güzel yüzünü,
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!