Ey nefsim!
Vahdet deryasına girip,
Vahidiyeti dal da bil.
Kesret âlemini geçip,
Ehadiyeti gör de bil.
Küllü, cüzü birleştirip,
Vahdaniyeti geç de bil.
Bütün zıtları bir edip,
Tevhidiyeti seç de bil.
Esmalarda fena olup,
Sıfatıyeti aş da bil.
Akılla kalbi cem edip,
Şuunatını aç da bil.
Her an her âlemde gezip,
Tasarrufatı yap ta bil.
Daim O’nu talep edip,
Zat âlemini bul da bil.
Her anında hep hiç olup,
O’nun Zat’ına git de bil.
Talebe-i Zat edilip,
Dersini O’ndan al da bil.
Sürekli O’nda yaşayıp,
O’nun Zat’ında kal da bil…
Sözlük:
Küll: Bütün,.
Cüz: Parça.
Şuunat: Özel; Allah’ın Zat’ına ait istidat ve kabiliyetler yani, şuunat-ı Zatıye anlamında kullanılmıştır.
Tasarrufat: Özel; Allah’ın Zat’ına ait olan tasarruflar, tasarrufat-ı Zatıye anlamında kullanılmıştır.
Talebe-i Zat: Allah'ın Zatının talebesi.
30. Mart. 2009 – İzmir
Ali OskanKayıt Tarihi : 30.3.2009 15:02:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Açıklama: İslam Tasavvufunda: Vahdet; çekirdektir. Vahidiyet; o çekirdekten meydana gelen ağaçtır. Ehadiyet; kesretteki vahdet yani, o ağacın meyveleri içinde oluşan çekirdeklerdir. Vahdaniyet; o ağacın bütünüdür. Tevhid ise; her bir meyvenin de şuurlu olması şartıyla, hepsini ağacın hakikati ile ve kendilerini de o ağacın birer meyvesi olmalarını birlemeleridir.
Hoş oldu gönlümüz...
Saygım ve muhabbetimle
namık cem
TÜM YORUMLAR (5)