Çatılacak tavanı bir gün, güneşe karşı göklerin.
Atılacak hevesi yaşamanın her can posaya dönecek.
Ezilen şuurların isyanı süzülecek, çatlaklarından
İşte! Ateşe o kadar serindir toprak!
O akıl sahibi yetkin değilken,
Her hakkın üstünden nasılda çekilecek.
Tek bir lisan konuştuğunda hüküm, o son
Noktasıdır birleşmenin kâinata savrulan
Savurganlığı gibi insanın türlü türlü huyundan
Nice acıların kendinden, çıktığını bilecek.
Andıdır; görmediğiniz göklerin, bilmediğiniz türlerin
Bir gülle gibi atmaya bastığın toprağı!
Aklına şayan korkunun daha inmediği
Zamanın kapısı yüzüne çarpılacak.
Doldur sana terk edilen bedenin içini boşlukla
O boşluğa bil ki ne acılar sığacak
Sen kolaya yönel ki biz zoru serelim
Vahdet ettiğin zamana her acıdan gerek.
Kayıt Tarihi : 1.3.2014 01:46:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!