Vah Hıdır Dayı Vah! Şiiri - Ahmet Emer

Kireç badanası dökülmüş, renk cümbüşü duvarlarında kırık cam parıltıları tek göz virane tolda,
Kimi yerleri yanmış, ağlayan saçakları yoluk, ucuz petrol türevi kırmızı makine halısı sere serpe serili,
Çöpten alındığı kirden koktuğundan belli mermer taşına oturmuş siyahımsı odun sobası,
Sobanın üzerinde, içinde akşamdan kalma makarnasıyla kaşığı yatan, tek kulpu kırık alüminyum tavasıyla…
Mutlu mu yaşar sandın Hıdır Dayı’ yı?
Çaput yatak yorganı ile kepek yastığından oluşan yüklüğüne kollarını dayamış;
Birbirine karışmış saçı sakalının ardına gizlenmiş, kırış kırış alnında çizili yaşam haritasını tamamlayan çatlak dudakları,
Buruş buruş, yırtık pırtık kısa kollu tişörtünün altında yamalı pantolonu;
Ekmek yerine ellerini yiyen iki çift fırıldak cingözden sonra, utancından saçını başını, yüzünü iyice örten tülbendinin altında beliriyor, hanım üçleyecek çocuğu!
Başka bir şeyin var mı Hıdır Dayı can sıkıntından gayrı?
Burnundan soluyorsun, okunuyor durumundan isyanlardasın besbelli!
İşin mi yok Hıdır Dayı?
Ne olacak senin halin?
Ya iki cingöz ile üçüncünün, yoldaki!
Hangi devirde yaşıyorsun, ne halde ne sudasın? !
Kimler koydu seni bu hale, yoksa kendin mi düştün? ! .
Vah Hıdır Dayı Vah!
Yirmibirinci yüzyılda bu nasıl bir yaşam?
Tüketmişsin olmayan sıfırı da!
Bilmem ki kimler utansın bundan?
Vah Hıdır Dayı Vah!