Vah Çocuk Şiiri - Hasan Arpaci

Sen...
Küçükken çok zeki bir çocuktun,
Dünyayı değiştirmeyi düşünürdün,
Çok sonra Anladın ki,
Zeki olmakla Dünya değişmiyor,
Be çocuk...

Başka şeylerde gerekiyormuş,
Akıllı, bilgili, tecrübeli olmak.
Ama kimse bunu söylemedi, öğretmedi.
Seni; yerel,genel eğitimler mahvetti,
Vizyonun,ideallerin,hurafelere kurban gitti,
Vah..çocuk.

Ay; bir nurdur çıkılmaz,
Yağmur; buluttan yağmaz,
Koskoca dünya yuvarlak olmaz.
Oyy çocuk...
Eylemsiz milli devlet kurulmaz,
İlim yapmayın, zaman kaybetmeyin.
Sözleriyle büyüdün,
Ah... Çocuk.

Dur dediler durdun,
yürü dediler yürüdün,
İLMİ; GEREKSİZ RAFLARDA,
BEYNİ; ADALETSİZ SAFLARDA ÇÜRÜTTÜN.
Vah gençlik...

Ancak şimdi akıllandın,
Aklınla tecrübenle aklandın.
Önce kendini,
Sonra çevreni,
Kurtarmayı öğrendin.
Ama bildin ki,
Bunlara bir hayat verdin.
Vah... Adam...

Siyasete, tarikata, teşkilata güvenme,
Önce Allah'ın ipine sarıl;
Adaletsiz yaşamayı deneme,
İsyan et her türlü zulme,
Mazluma acı, kul hakkı yeme,
Tekbir eşliğinde cinayet işleme,
Kendin düşün, kendin çalış kendin üret,
İlim nereye koşuyorsa sende koş, sabret...
Unutma ki her şeyin başı…
İlim, irfan, akıl, gönül ve adalet.
Hey..! Gençlik.