Vah Bahtı Karalım Gönlü Yaralım

Hüzün sarayında bir prenses oturur,
Derdini dört duvara anlatır durur,
Dinleyeni yoktur bağrına vurur,
Vah bahtı karalım gönlü yaralım.

Gecemidir gündüzmüdür fark etmez ona,
Felek dert çemberini koymuş boynuna,
Kader getirmiş onu oyuna,
Vah bahtı karalım gönlü yaralım.

Meleklerde yoktur onun o güzel huyu,
Anlatılmaz cümlelerle o orta boyu,
Asaletinden belli asildir soyu,
Vah baktı karalım gönlü yaralım.

İsmi ne yakışmış ona adı zekiye,
Mutluluğu ona vermek isterdim hediye,
Acıdan başka ne kaldı ona geriye.
Vah bahtı karalım gönlü yaralım.