Vaat Edilmiş Topraklar Şiiri - Metin Celal

suyun yüzeyini yarıp çıktığında
bana kalan sadece bir andı
değişti tarih, değişti deniz ve toprağın çızgisi
kıyıya bağlandı çöl, Lut Gölü'ne
kuşlar yitirdi göç yollarını
sildi izleri kum fırtınası
mevsimlerin uyumsuzluğuna kazındı
kadınların ıssız bakışlarında
ölüler dünyasına geçit oldu dinginliğimiz
kucaklayıp çocukları sığındık bir höyüğün gölgesıne
sadece sese yoğunlaşıp
bekledik fırtınanın dinmesini
büründü kızlar kan kırmızı giysilere
direndiler göz yaşlarına kapılmamak içın
gerçekleşemese de sevdiler düş kurmayı
loş sokakların serinliğinde ferahlayıp
ehlileştiler gümüşte, telkari oldular
zamanın ağır basan anlayışsızlığında
unuttum kendimi tamamen
gün battı son ışıltılarla
sezdim, bağlandım, inandım