Üzüntünün Kepenkleri Şiiri - Kasım Kobakçı

Kepenklerini üzüntünün,
Zamanıdır kilitlemenin.
Yüklenme göz erimlerine,
Zamanıdır kanatmanın fecir mekanını...

Gönlüme hasret hazırlıyor tariz köprüler.
Bir güzel, ahraz aşk masrafında.
Bakışlarıma, bu geceleyin emrihak, yüklenme.
Götürülmeye, değilim amade.

Sırtımı tarafıma bırak, kafi "Arzu sırtıma yüklenme daha çok", tahammül edemiyorum,
Zorlamana tahammül edemiyor yüreğim, hissediyorum gönlümde tersine ihtilaçlar.
Bir bu tarafa, bir o tarafa sallıyor insanı, "Nefeslerim kamer popülaritesi gibi".
Simsiyah, her mekan koyu perişanlık, yararlanamıyorum niçin "Sözde gündüz saflığı".