Uzun Zamandan Sonra... Şiiri - Nadir Yıl ...

İlk defa köyüme uzaktan bakıyordum Bir yabancı gibi… Annemın mezarına rüzgâr öyle esiyordu ki Düşünmemi bıle engelliyordu İyot tadı alıyordum dudaklarımda… Ama çok kirlenmiştim Utanıyordum mezara yaklaşmaya… Uzaktan ağlıyordum yalnızca Eminim sesimi duyuyordu annem… Bir an bir serçenin çalılarda Suya kanat cırpışı gibi Mutlu görüyordum kendimi Ama hemen bir deve kuşu oluyor Ve gömmek istıyordum yüzümü toprağa Yaşlı bir martının bır kayalıkta Denizi derin derin seyretmesi gibi Dalıyordu gözlerim anneme.... Ve geçiyordu anılar bir bir... Her yer buz kesiliyordu Göç zamanıydı artık Kırlangıçlar misali… Ne zaman köyümü özlesem Denize hasret martılar misali Düşer kanadım... Rüzgâr düslerimi alıp götürse Silinir mi anılar Özlemin kaybolan çaresizliğinde... Yüzümü gömsem toprağına Annem! Okşar mı ellerin yine beni Bir çınar ağacının gölgesinde... Nadir Yıldırım