Uzun Sürmez Şiiri - İsmail Özabacı

Bak yanmaya başladı içim,
Fazla uzun sürmez, demiştim hemen başladı oysa…
Fazla uzağa gitmiş olamaz yüreğin, külleri hala sıcak
Sadece bir yanlış anlaşılma
Ötesi ayrılık bilmem kaçıncı kez, sen beni suçlarsın ben seni,
Hep ilk terk eden kaybeder oysa…
Sen söylemiştin ne sen mecnunsun ne de ben leylayım diye
Çöllere düşmek değildir sadece mecnunun suçu
Leylayı aramaktır belki…
Sönmediyse ateşi demek ki !
Aklıma düşer şimdi
Kısa bir yolculuk hikayesi, oda yarım yamalak
Sonu hasta bir kız çocuğu ile biten,
Kaygı , korku ve biraz güven
Eksik sadece hayatımızda,
Akışına bıraksak belki düzelir her şey
Şimdi uzun sürmez dediğin her şey gibi
Biter bu hikaye nerden başlayacağı belli olmayan
Ve Yoktan var eden ALLAH ın adıyla
O ‘ OL’ der ve olur, sonunda ne kaygı, ne korku ne sitem
Sadece küçük bir çarpışma başlatır her şeyi
Bilemezsin…
İstersen anlatayım sana kendince kurduğun
Kafandaki küçük mahkemede
Yargıladın beni, büyük bir bencilmişim senin gözünde
Kendimden geçtiğimde bile…
Bir şey söylettirmeden söyledin her şeyi
İçimdeki huzursuzluğu bile bile
‘ gördüm dedin’ bazı şeyleri, oysa kördü aşkın gözleri
Sadece biz kırıcı geldi sözleri…
Ve sol yanındaki sızı katlandı, istemeden de olsa
Şimdi büyük bir hüzne yol alıyoruz sebepsiz
Dünyada ki hiçbir şey değil nedensiz ?
Üzülme, incinme, kırılma alıştın sen buna
Bu hüzün bizi güldürecek,
Unutma…