Uzun Sacli Beyaz Kiz Şiiri - Selim Sar

Yurudugum yollara nem vurur gozyaslarim
Duvarlarini karincalar sarmis bu sokagin evleri
Satilik kelimeler gecmise ait dillerimde benim
Uzun sacli beyaz kiz, ne mahmur bakar gozleri

Sokagin ortasinda bekler beni her gun, o vakit
Ayni saatte gozlerini arar benim gozlerim
Dertlerimden siyrilip, kosarim her gun, o vakit
Aldigim papatyalarla dolar her gun ellerim

Mutlulugu gozlerinden okunur ben yanindayken
Sordugum sorulara cevap yok, varligi bile yeter
Hala yonunu bulamamis gemi gibi olsamda ben
Sebepsiz bir limanda olmadigimi bilmek yeter

Sevdigim tek kisiye dokuyorum omrumu
Igne iplik onda, ellerim tutuklu yok ki care
Attigi her dugum nesem, her bakisi bir son mu?
Yoksa bir omur hastaligima o mu ki care

Gozlerimiz kayarda bakisiriz yerlere
Sormadim bu sefer ne olacagiz biz diye
Her defasinda varmak istedigim sozlere
Geldigimde kapatir agzimi o, sus diye

Agla gozlerim, ayrilik vakti yaklasmis
Dagilan her bakisin duvarlarda birlessin
Sensiz gectigim saatler, o duvarlar sorarmis
Bu guzel kizi, kim gozlesin kim secsin

Uzun sacli beyaz kiz, her gun ordasin
Sevmeye mahkumum, ama bana uzaksin
Dagilan hayallerim o sakakta bulussun
En uzak ulkelerde yine senle tutussun.

Selim SAR
Braunschweig- 28-06-2005