Uzun Kaydırak Şiiri - Gözlem Furkan Yağcı

Mümkün olmayan şeylerin hayaline
Haksız sevincine kapıldım
Ellerim kemiklerine kadar boşken
Gözlerim kovuğunda körken
Ben bunca uzaktan nasıl sevdim seni
Şaşırmanın gününü yaşıyorum
Ve artık yüzümü güneşe dönmüyorum
Senin sıcağını aratan şeyler içmiyorum
Salonun kenarında soğuktan titriyorum
Kitlendi gözlerim o koltuğa
Ayrılamıyorum
Yokluğunu bu bedene anlatamıyorum
Bu kalemler bu odalarca uzayan
Bir türlü bitmeyen defterler
Seni bana anlatan ellerim
Sensizliği sıkı sıkı sıkı giyinmiş te
Büyük gelmiş parçalarım
Anlamıyor
İnsanlar da anlamıyor
Onların senden ve senden değil olarak ayrıldıklarını
Anlamıyor
Bir akın bir sel kopuyor gözlerinden
Bense başımı pencereye yaslıyorum
Hüngür hüngür sustuğum köşemdeyim
Islıklarımla sana sesleniyorum
Ensemde kuşkular bitiyor kalem kulağıma saklanıyor
Korkularımı rüzgara tükürüyorum
Uzaklaşmayı bi sende gördüm
Unutmayı öğrenemiyorum
Eğer unutmak kalbimin sensiz oluşuysa
Bil
Unutmak bu değil
Sinmiş kazınmışsın tenime
Unutmak bu değil
Unutmak gözlerime bakma ihtimalini unutmak

Toprağın altında gözlerine
Baktığımı unutmak..

..
Bir dima süzülüyor
Böyle yüz yüze donuk anlarda
Bi sokak köpeği seni soruyor
Ben yıllarca sana bunu anlatmaya çalıştım

Duvarı eşeliyorum, ve akşam önüne koltuğu çekeceğim
Liseli pantolonuma son çare beyaz yama yaptığım gün gibi
Az kenardan baksan ardı görünüyor
Ben yıllarca sana bunu anlatmaya çalıştım

Duvarlar soğuk oluyor hani yatağımın yanındaki bile
Elimi uzatıp buzlara daldığım duvar gibi
Uğraşsız bi acısın sen
Küllük oldun bittin
Ben yıllarca sana bunu anlatmaya çalıştım

Aklıma geldiğinde paltomu ilikliyorum
Ben yıllarca sana bunu anlatmaya çalıştım

Hadi altı gün geçsin iddialaşalım
Kettle tuşunun başında bekleyen dört yaşında sen ve ben
Hayli derin yaralar almış olsan da sakalımı kestim ben
Çocuk olarak sırıtmam belki

Duvardaki tabloyu düşüren kazansın
Ödülümüz kuru şeker bak, küsüşmece yok

Ben yıllarca sana
Bundan pek de farkımız olmadığını anlattım, anlamadın

Senden sonra tüm tabloları topladım
Sokaktan çevirdiğim çocuklarla tekmelemece oynadık
Onlar oyunun adını bile sormadı

Yerde on iki saatler yediye sekize bölündü
Tek emeği harcanan ben olmadım
Adil oldu

Ben yıllarca sana tekerlemeler okudum da
Sen anlamı yok sandın

Dilimden savurdum ellerimle toparladım
Bu gözlerle anlattım sana
Gecelerin bir olduğunu sabahın çift yumurta olduğunu
Yalnız geçmesin kahvaltıları
Ben yıllarca sana bunları anlattım
Sen anlamadın
O uzun kaydırağın ortasında hevesin bitti senin
Yaşım otuz dört'tü
Anlamadım.