Ocak’ın 9’u;
Bugün, kendimi öldürüşümün yıldönümü.
85 yıl önce bugün...
Özgürlük türküleri salınıyordu,
Koskoca bir ordunun içinde.
Ben, yalnızım kalabalığında.
Öldüğünden habersiz
Bir toprağın cesedi,
Acıtıyor omuzlarımı tüm yüküyle.
Bir kalem olsa da yazsam,
Şu taşlara yalnızlığımı.
Yazsam boğazlanan boğazın sularına,
Yalnızlığını savaşın.
Bak indi uzun beyaz bulut,
Aldı yürüdü bir tabur yalnızı
Suvla Koyu’nda.
Issızlığı kazındı içime.
Bu yaralar,
Anzak’ın anısı.
Göremezsiniz yaralarımı,
Yaralarım kalbimde.
Bulandı sularım,
Düşlerim düştü gecelerimden.
Uzun beyaz bulutlar
Kaldı geriye.
İncindi fikrim...
Düşman diye vurduğum;
Kendimdi.
Ocak’ın 9’u bugün...
Kendimi öldürüşümün yıldönümü!
Kayıt Tarihi : 27.9.2001 11:37:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!