Üzüm Karası Gözlerin Şiiri - Kamil Aydemir

canımı sıkıyor soytarı umutsuzluğum
taşınmaz duruma geldi
yüreğimin ceplerine doldurduğum mutsuzluğum
içimde boynu bükük karanfiller
yaslanmış acılarıma
hüzünlü şarkılar dinler
yeterki demir atayım üzüm karası gözlerine
razıyım kelebeğin ömrüne
bir asıra sığdırılamayan güzellikler
bazen sığdırılır bir kaç güne

yalnızlığım iki göz arası
yüreğimin yarası derin
sar iyileştirsin
üzüm karası gözlerin

sevgi sevgi dokunsun
kırların minyatürü ellerin
günlerin suratında mutluluğum okunsun
sokak çocukları görsün mutluluğuma sokulsun
bir yanımı(zı) n kanaması daha dursun

yalnızlıklarıyla doludur
çoğu kadının yanında taşıdığı çantası
aşk ile çözülür yüreğin pası
insanın hası
gözlerin üzüm karası
yaşamıma tad katıyor
bakışların şerbet şerbet içime damlaması

odamı dolduruyor
yıllara yenilmeyen sesiyle selda
cemre cemre yürüyor
şiir şiir yeşeriyor
içimde sevda
bir imgeyi soyar gibi soyuyorum seni
her soyuşumda karşıma dikiyorsun farklı güzelliğini
yıllanan şarap gibi tadlanırsın keşfettikçe kendini

düşmüşüm gurbetin kucağına
düşmüşüm mutluluğun uzağına
daha fazla düşmeden hayatın tuzağına
tutunup dudağına
yuva yapayım
ovandaki iki yalçın dağına

al sevgimi sar acına
bilmez miyim bedeli vardır sevmelerin
meydan okumuşum darağacına
baykuşların sevmediği
sevdalı güvercinim
konsam dudağına bana var mı yerin
mutluluk uçurtmamızın göğü olsun
kuş cenneti gamzelerin

girme yarınsız yollara
girme sevgisiz günlere
yüzün düşer
ancak hüzün düşer
hazan mevsimindeki ağacın dibine
seni nakış nakış işliyorum yüreğimdeki günlüğüme
saçlarını ört sürgünlüğüme
yurtsuzluğum ağlamasın
ve hasretim yürek dağlamasın
gurbetliğime noktayı sen koyarsın
soylu tay gibisin
gecelerin sultanı ay
ıslak yanaklarıma beyaz gül gülüşlerini yay
kendini zemherinin ortasında bahar say

sana torpil yapmış yaradan
bana gençliğimi ve memleketimi kanatan
demir parmaklılkları hatırlatan
kipriklerini çek aradan
cennetim olsun
üzüm karası gözlerin