Üzülmüyorum! Şiiri - Tayyip Can

Üzülmüyorum! Eskisi kadar güneş gözümü almıyor.
Her aklıma gelişinde ruhumu dindiren o türkü çalmıyor.
Kap kara oldu elim, kalemim ve fırçam artık al çalmıyor.
Kendimi yüksekte bilirdim, gördüm ki gökyüzü alçalmıyor.
Anladım ki, yokluğunun varlığı can özümü sarmış.

Üzülmüyorum! Sadece zaman ve rüyalarım salmıyor,
Hikayemizi bitirdin ama bana masal mı yok?
Tek istediğim huzurlu bir yoldu. Sence yasal mı yol?
Hayır değil! Ayrılığa hapsettin beni ama kapısı örtülmüyor...
Kül tablasından gül kokusu almaya çalışan ruhum kararmış.

Anladım ki, kimsenin hatırası kimsede kalmıyor.
Kahvaltıda bardağına döktüğüm çay azalmıyor.
Yanımdaki sandalye boşluktan hiç haz almıyor.
Masada düzeni severdin ama artık örtü de düzelmiyor
Üzülmüyorum! Sana son sözüm bu kadarmış...