Kalplerinde aşk işaretiyle doğar kimileri... Yeryüzüne gönül indiremez onlar... Hayatı ve insanları anlarlar,hayata ve insanlara merhamet duyarlar,ama hayatın ve onun içindeki insanların yaşadıkları gibi yaşamazlar.
Aşk işareti ile doğanlar yaşarken dünyaya talip olmazlar...Bilirler ki ne isteseler,neyi ansalar,ne kazansalar aşkın dışında hiçbir şey avutmaz onları,teselli etmez...Gönüllü sürgündür onlar...Gizliden gizliye hissederler bunu...Sonsuz bir ışıktan kopup gelmişlerdir geldikleri yere...Kopup geldikleri ışığa inançları ne kadar büyükse,içlerinde ki acı da o kadar derindir...Bu acı hatırlatır onlara kopup geldikleri yeri...Bu acı hatırlatır onlara kim olduklarını ve niye varolduklarını...
Kalplerinde aşk işaretiyle doğsa da bazı günler yorulur insan karşılıksız sevgilerinden...Yorulur kendisini anlatamamaktan...Sevgilim der,sevgilim der,ama,sevgilim dediği yanında değildir,bilir...Bazı günler insan soluksuz kalır,içindeki sevgili olmasa bile karşısındakine deliler gibi sarılır...O olmadığını bile bile sonsuz bir umutsuzlukla sarılır...İnsan soluksuz kalmaya görsün,sevgili diye bütün yanlışlarına,bütün kaçışlarına,kendine yaptığı ihanetlere sarılır...İnsan bir kere içindeki aşktan umudunu kesmeye görsün,her şey olmak,her yere yetişmek için bu hayat düşer...Her şey olduğunu,her yere yetiştiğini sandığı anda,ortada kendisi yoktur artık...Kaybolmuşluğa çok yakındır...Kopup geldiği ışığa inancı azalmıştır...Daha az acı çekiyordur artık...Ama daha mutsuzdur eskisinden....Daha mutsuzdur,o ışığı acı çekerek özlediği günlerden...
Soluksuz kaldığım kendime bile sakladığım günlerden bir gündü...Kaybolmuşluğa yakındım...İçimdeki acı hızla eksiliyordu...Işık soluyordu,soluyordu tıpkı sesim gibi...Soluyordu içimdeki aşk işareti gibi...Öylesine kaybolmuştum ki bulamıyordum artık içimde neyi yitirdiğimi,neyi kirlettiğimi...Öyle uzaklaşmıştım ki kendimden,kendimi bulmak için birine ihtiyacım vardı...
Onunla nerede ve nasıl tanıştığımız önemli değil....Gerçekten değil...Kaybolmuş insanlar birbirini çabuk buluyor....Umutsuzluk umutsuzluğu çağırıyor...
Konuşmaya susamıştık...Sanki ikimizde dilini,kültürünü bilmediğimiz uzak ülkelerden henüz dönmüş gibiydik bu ülkeye...Oysa böyle bir şey yoktu...Hep buradaydık...Hep o ışığımızdan kaybolduğumuz yerde...O ışığı orada bırakıp bu dünyaya,bu hayata gönül indirdiğimiz,her şey ve her yerde olduğumuzu sandığımız yerde...Hep o soluksuz kaldığımız yerde...Daha vakit var,o ışığa sonra dönerim, dediğimiz bu yerdeydik ikimizde...
Devamını Oku
Aşk işareti ile doğanlar yaşarken dünyaya talip olmazlar...Bilirler ki ne isteseler,neyi ansalar,ne kazansalar aşkın dışında hiçbir şey avutmaz onları,teselli etmez...Gönüllü sürgündür onlar...Gizliden gizliye hissederler bunu...Sonsuz bir ışıktan kopup gelmişlerdir geldikleri yere...Kopup geldikleri ışığa inançları ne kadar büyükse,içlerinde ki acı da o kadar derindir...Bu acı hatırlatır onlara kopup geldikleri yeri...Bu acı hatırlatır onlara kim olduklarını ve niye varolduklarını...
Kalplerinde aşk işaretiyle doğsa da bazı günler yorulur insan karşılıksız sevgilerinden...Yorulur kendisini anlatamamaktan...Sevgilim der,sevgilim der,ama,sevgilim dediği yanında değildir,bilir...Bazı günler insan soluksuz kalır,içindeki sevgili olmasa bile karşısındakine deliler gibi sarılır...O olmadığını bile bile sonsuz bir umutsuzlukla sarılır...İnsan soluksuz kalmaya görsün,sevgili diye bütün yanlışlarına,bütün kaçışlarına,kendine yaptığı ihanetlere sarılır...İnsan bir kere içindeki aşktan umudunu kesmeye görsün,her şey olmak,her yere yetişmek için bu hayat düşer...Her şey olduğunu,her yere yetiştiğini sandığı anda,ortada kendisi yoktur artık...Kaybolmuşluğa çok yakındır...Kopup geldiği ışığa inancı azalmıştır...Daha az acı çekiyordur artık...Ama daha mutsuzdur eskisinden....Daha mutsuzdur,o ışığı acı çekerek özlediği günlerden...
Soluksuz kaldığım kendime bile sakladığım günlerden bir gündü...Kaybolmuşluğa yakındım...İçimdeki acı hızla eksiliyordu...Işık soluyordu,soluyordu tıpkı sesim gibi...Soluyordu içimdeki aşk işareti gibi...Öylesine kaybolmuştum ki bulamıyordum artık içimde neyi yitirdiğimi,neyi kirlettiğimi...Öyle uzaklaşmıştım ki kendimden,kendimi bulmak için birine ihtiyacım vardı...
Onunla nerede ve nasıl tanıştığımız önemli değil....Gerçekten değil...Kaybolmuş insanlar birbirini çabuk buluyor....Umutsuzluk umutsuzluğu çağırıyor...
Konuşmaya susamıştık...Sanki ikimizde dilini,kültürünü bilmediğimiz uzak ülkelerden henüz dönmüş gibiydik bu ülkeye...Oysa böyle bir şey yoktu...Hep buradaydık...Hep o ışığımızdan kaybolduğumuz yerde...O ışığı orada bırakıp bu dünyaya,bu hayata gönül indirdiğimiz,her şey ve her yerde olduğumuzu sandığımız yerde...Hep o soluksuz kaldığımız yerde...Daha vakit var,o ışığa sonra dönerim, dediğimiz bu yerdeydik ikimizde...
Olumlu anlamlı nasihat tadında saygıdeğer hemşehrim
Hürmetler Yahya koza
BU TOPRAĞIN BAĞRINDA BİNLERCE KEFENSİZ YATAN ŞEHİTLERİMİZ VARDIR.BU VATAN İÇİN ŞEHİT OLMAYA HAZIR MİLYONLARCA EVLADIMIZ VARDIR.ŞEHİT ANALARI İÇİN BİR DÖRTLÜKTE BENDEN;
'SANKİ DÜNYASI YIKILMIŞ BİR ENKAZ GİBİYİM
CİĞERİM KOPARILMIŞ BEN BENİ NE EDEYİM
YÜREĞİM KAN AĞLIYOR KİME OĞUL DİYEYİM
SEN CENNET KUŞU OLDUN BEN DÜNYADA DERTLİYİM
YİNE VATAN SAĞOLSUN YERİNE BEN GİDEYİM.'
YAŞANMAKTA OLAN BU TÜR OLAYLAR BİZİ ÜZSEDE DUYGULARINIZ ÇOK GÜZEL TEKRİK EDİYORUM....
Bu vatan, bu topraklar bizim. Ne güzel anlatmışsınız var olun hocam. Saygıyla efendim.10p.
Değerli, gönlü zengin asil; şiirleri herbiri diğerinden zengin içerikli usta kalem güngörmüş filozof ruhlu emsalsiz şair...Gönülden sevgi ve selamlarla kutluyor, hayırlı Cumalar diliyorum...
Her ailede neredeyse bir şehit var. Yeter artık diyerek isyan ediyorum. Şehit kızı olmak elbette gurur verici bir şey. Ama hainlerin kurşunlarına kurban girmek de bir o kadar kanıma dokunuyor. Yüreğinize sağlık sayın Çöteli. Allah geride kalanlara sabır versin. Kutlarım şiirinizi.
Hiç eğilme namertin önünde.
Çünkü, sen şehit kızısın.
Sana bu yakışır. ...
Vatan sevgisiyle dolu anlamlı şiirdi,yüreğine sağlık,
saygılarımla
Vatana bağlılığın ve ulusseverliğin tescili duygularıyla dolu bilgece öğütler vardı şiirde.
Yaşam denemelerimiz karşısında elde ettiğimiz gerçeklerin,ilerleyen zamanlarda asla bizi yanıltmayacak yinelemelerle kendini gösterdiğine inanmışımdır.
Şiirdeki yurtsever Ses de aynı doğruları söylüyor zaten.
Şiirin bütüncül yapısına yaslandırılan bu doğrular ulus olarak varoluşumuzda Ordumuzun gücünü ve vazgeçilmezliğini bir kere daha deklare ediyor.
Şiiri bu düşünceler ışığında okudum ve çok beğendim.
Doğru söze ne denebilir ki...
Kutluyorum Efendim.
Selamlarımla.
Giden sehitlerimize allahdan rahmet geride kalanlara sabirlar dilerim siiriniz ise harikulade olmus teprik ederim saygilar
Rahmet diliyorum kızınada sabırlar........Duyarlı yüreğinizi kutlarım.
Kıymetli Ağabeyimin duyarlı yüreğinden nefis ve anlamlı bir şiir gelmiş; yürekten kutluyorum...Selam ve saygılarımla...
Bu şiir ile ilgili 53 tane yorum bulunmakta