Saçlar dert ve üzüntüden ağardı
Yürek, kavuşma sevdasından yandı
Özgürlüğe, barışa kavuşurum sandı
Ne yazıkki bu güne kadar aldandı
Tüm haksızlıklara karşı dayandı
Hep kavga içinde kaldı, yoruldu, sarardı
Yeniden baş kaldırdı, yeşile, kırmızıya boyandı
Aşk mücadelesinde pes etti, karardı
Gün geldi haykırdı, coştu, delişti
Gün geldi aşkıyla konuştu, söyleşti
Gün geldi yeniden filizlendi gelişti
Bazan kendisiyle, bazan aşkıyla çelişti
Ey gönül öyle yükseklerde uçup süzülme!
Zalimlere karşı kabuğuna çekilip büzülme
Zalime, vivdansıza karşı asla küçülme
Halkın özgürlüğüyle birlikte günün gelecek üzülme
Tatvan 20.08.2007
Kazım ÖzdemırKayıt Tarihi : 20.8.2007 17:21:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Gönül özgürlüğe, barışa, kardeşliğe özlem duymakta ve bu özlemini dile getirmektedir. Özgürlüğü tam olarak yaşamayanlar bunun ne kadar değerli olduğunu bilirler. Hep kavga içinde yaşayanlar, barışın değerini çok iyi bilirler. Bu gönül de hem özgürlüğe hem de barışa hasterettir.
TÜM YORUMLAR (2)