Üzülme Çocuk Şiiri - Hikmet Aksu

Bu gün öğlen arası okuluma gelen yardım malzemelerini arkadaşlarla dağıtmıştık, durumu uygun öğrencilere. Son ders çıkışı. Koridorda okul gazetesiyle ilgileniyorum. koridor evlerine gitmekte olan öğrencilerle dolu. Bir öğrencimin o güzel yüzünü süsleyen güzelliğine hüzün katan koyu kahve gözleriyle dalgın, bana baktığını hissettim. Diğer çocuklarda açıkça görülen bir an önce eve gitme telaşı onda yoktu. 'Neye gideyim ki eve' der gibiydi. Adı, Fırat'tı, durgun süzgün anlamlıydı. içim ezildi ben de ona bakmıyor gibi bakarken. Bu hüzün bu eziliş sıkmadı canımı sanki o bana baktıkça hüznünü, sıkıntısını transfer ediyordu bana, garip bir eziklik tadında güzellikti bu. onda olanları yüklenmekle onu hafiflettiğimi düşündüm ve ubandım ona çaktırmadan boş işle dakikalarca.... gerisini şiirimde yazmışım işte. Müdür odasına girdim ağladım ve yazdım. Şu an ağlamaklı oldum, şiirimin etkisinden değil, çağrıştırdığı olaydan.Tüm öğrencilere, özellikle yoksul yetim, öksüz olanlara..........