Üzülme Cananım Şiiri - Bayram Dokgöz

Batmışım arama sevda denizinde
Ben nasılsa bir gün vururum karaya
Otopsi yaptırma bendeki yaraya
Gamlanır ağlarsın çıkınca izinde

Ne pusulam kaldı ne gidecek yönüm
Ben senin aşkınla kaybettim rotamı
Bekleme liman da gelir bu adamı
Çırpınışım boşa boğulmakmış sonum

Üzülme cananım gelemedim sana
Aşk fırtınasında çaresiz yok oldum
Kendimi ummana batmış iken buldum
Ne olur gücenip sitem etme bana

Umut ile çektim küreği limana
Belki kavuşurum ümidi ederken
Alabora olup acıyla batarken
Yunuslar diyordu can verdi canana

Âşık Bayram der ki yar yazımız kara
Talihimiz olsa huzuru bulurduk
Alnımızda yazsa biz mutlu olurduk
Dünyaya sığmayan aşk sığdı mezara