Üzülme Aşarsın Belki Şiiri - Erdoğan Yılmaz

Üzülme aşarsın belki
Bir gün olur düz edersin
Belki bugün güz görünür
Sevdiğinle yaz edersin

Belki de götürmüşlerdir
Gittikleri bir yerlere
Yüreği olan bir yürek
Kıyamaz hiç bir yüreğe

O nefsi emmaredendir
Gücenme bence bütün suç
Aşk levvameye gelince
Çetin bir yolculuk başlar
Belirginleşmeye başlar
Gel mülhime de gel aşklar...

Kardeşliği hatırlarız
Severiz can Allah için
Biz ezelden sevdalıyız
Gül olur bülbül oluruz
Aşk aslımıza döneriz
Sahibine eğil başlar
Mutmainne de başlar

Gel gül yaradan aşkına
Gül de dikenler olsa da
Baykuşta ötse bülbüldür
Deme sakın bu çalılık
Bana bir bağdır o güldür
Nefsi raziyye! raziyyem

Budanır dallarım kime?
Aşığın canımı yanar!
Dalım mı var gülüm mü var
Aşıkların canı mı var?
Aşık razı maşuk razı
Gönül gönülün aynası
Burası aşk-ı merziyye
Makamı nefsi merziyye

Yazmak kolay aşması zor
Yanar için alır bir kor
Bunlar nefsi mertebeler
Arif bilir alime sor
Ya da aşan Kamil'i bul
Ara ararsa bulur kul
Bulursa bulur olur kul