Üzülme Şiiri - Neşe Yaşın

Öyle diyorsun ama
nasıl unutulur
anımsanmayan hikaye
Bir yarı düş, bir sırlı duygu
yükselişin ruh hali

Kelimeler dilsiz düş sürerken
Akıp giden rüya içinde
belki bir tansık, bir başka düzey
sonlanmadan uyanış

Git diyorsun henüz gelinmeden
sözler bir duvar örsün diye
taşa çevirip onları

Böyleyken
gözlerinde
ağlamaklı bebekler
Bir küskün bakış tutulması

İşittiğim bir ortaçağ hikayesi
aşktan koruyor şövalye
aşk ecesini
yıldız aşka doğarken

Gelip duruyorum sen git diyeli
sönmüyor ateşleri uzak düşlerin
yasaklardan öğrenilmiş sevmelerin

Ah imkansız zaferler ağıdı
gene kuşattın beni

İçimde içinin fısıltılarının aktığı
o mahzun sarılışta
bir ölünün mektupları gibiydi
son sözlerin
gövdeme uzak gecelerden sızan bu aşkı
yetmedi tüketmeye
Uçup geldim senin için
en yasak bahçelere
Öyle çok öyle çok istedim ki
cesetler bile can bulur sandım

Hepsi boş
Hepsi boş
Bakışlarının düştüğü boşlukta
İşte şu an anladım

Peki ben ağlayınca
niye öyle kederle baktın
bir an yanıldım sandım

Üzülme sevgilim üzülme
uçup gitmek için pencerenden
kanatlar büyütmüştüm gizlice.