Üzülme...! Şiiri - Emsal Toprak

Üzülme...!
Tasa etme, üzülme yürü yarına
Bir senin bahçenmi gülleri solan
Olan oldu, giden gitti şükret varına
Bir senin kalbinmi hüzünlü olan

Sonbaharlar yaşadın yaz aylarında
Türkülerin şekerdi mapus çaylarında
Şiirlerin okundu Umman koylarında
Bir senin gönlünmü hayale dalan

Ravza-i mutahhara başını koyduğun kucak
Kalbinde yanan ateş güneşten daha sıcak
Bülbülü figana veren bir o bakış olacak
Bir sanamı söylendi yalan üstüne yalan

Aklında leyla olanı ne üşütür ne yakar
Rüyası umut olur hakikate doğru akar
Maşukuna gidenleri sadece bir söz yıkar
Bir senmisin veda edip verayı bulan

Sen de unutursun hafızanda nisyan var
Vefasız her faniye kırık kalpte isyan var
Tabut ile gidecek ne şöhret var ne şan var
Bir senin ruhunmu berzahta kalan

Ayışığı O nurla nurlanmış bir yüz getirdi
Yıldızlar Leyla'dan Mecnuna söz getirdi
Çölde Sudan Aziz elâ bir göz getirdi
Bir senin gözlerinmi yağmurla dolan
E.TOPRAK