Üzülme. Şiiri - Hüseyin Muşmal

Üzülme
Beklerken ben seni üç mevsim geçti,
Sanırım bana da yalnız kış kaldı.
Leylekler gelip de yuvadan göçtü,
Geride ben gibi garip kuş kaldı.

“Baharda gelirim” demiştin hani,
Bahar gibi olur gelişin yani,
Kim bilir, çıkıp da gelirsin ani,
Her vakitte bana yine düş kaldı.

Beklemekten yoruldum mu sanırsın?
Sen beni bilirsin, iyi tanırsın,
Ah benim şu gönlüm hep aldanırsın,
Bak artık ellerin yine boş kaldı.

Üzülme ahdini sen bozmadın ki
Olanı biteni sen yazmadın ki
Yerinden ayrılıp sen gezmedin ki
Kursağımda heves, gözde yaş kaldı.

Eşref'im beklemek kaderin olmuş.
Göktekini yerde söyle kim bulmuş?
Vazgeç artık benzin sararmış solmuş,
Üstüne sana bir soğuk duş kaldı.