Üzülme Şiiri - Yasemin Güven

Üzülme benim böyle olduğuma da bakma
Ben alıştım yanlızlığa itilen acılara vicdansızlığa
Bir sen değildin beni böyle kahreden bitiren
Sabahlara kadar gözyaşlarına mahkum eden

Şimdi bana sen çok değiştin başkasın diyorlar
Evet değiştim aynaya baktığımda farklı biriyim
Hayata küsmüş gözlerindeki ışıltı gitmiş biri
Sen hayatımda en büyük pişmanlığım oldun

Sayende o kadar öfke doluyum kızgın halde
Pencereden bakıyorum heryer de ışıklar yanıyor
Sonra düşünüyorum ben niye karanlıktayım diye
Yoruldum hayat yordular küçük kalbimi

Ruhum savaşmayı bıraktı can çekişiyor sanki
Bir yer var biliyorum beni yaşatıcak bir yer
Nefes alıcam yeniden sevicem bir yer biliyorum
Vuslat yakın hissediyorum artık son demlerdeyim hayat