Üzülme Şiiri - İbrahim Sanduvaç

Üzülme! Tek bir kelime, üç hece...
Sessiz bir çırpınış, sıcak bir tümce
Gündüze teşebbüs eden bir gece
İçten üzülür üzülür sessizce
Güzel istiyorsun...

Peki kolay mı, gözyaşını tutmak?
Pınardaki taşkın seli kurutmak?
Delice atan kupayı avutmak?
Boğazdaki hıçkırıkları yutmak?
Çok şey istiyorsun...

Diyorsun ki sen, içten içe tutuş,
Seslice sus, ama sessizce konuş,
Gezinme zihninde, gizlice savuş,
Takılma duruma, hayalle buluş,
İmkânsızı istiyorsun...

Bilir misin sen, nedir zihin rengi?
Deliden veliye ince bir çizgi,
Akıl pazarında parlayan sergi,
Üzülmek kazanç, boş vermek yenilgi,
Sen de aynısını istiyorsun...