Üzülme Şiiri - Ahmet İsak Salman

Nasıl oldu nasıl gerçekleşti bilmiyorum ama
Uzaktan yüreğime işliyor boşluğa baksan da bakışların
Sessizlik hüküm sürmüş bu dünyamda tek duyabildiğim kalp atışlarım
Nasıl oluyor da yaradan sevdiğime bu güzelliği fazlasıyla bahşedebilir
Bir gün bu bedenden ruhum göç etsede
Geriye kalan nâaşımda bulurlar senide
Gömseler toprağa beni, yüreğimde dolu olan o sen papatya oluverir gökyüzüne
Belki haberin bile olmayacak solmasın zaten o gül yüzünde
Mısralarımda bahsedeceğim söz yarın da bugünde
Belki bir umut seversin ama geç olmasın sevdiğim sakın toprağıma üzülme