Üzülme Şiiri - Yahya Harbalioğlu

Hüznün kışında gözyaşların sulasın toprağını üzülme
Hoyrat yel döksün hazandan kalma yaprağını üzülme

Bedeli var sevda güllerini toplamanın üşenme korkma
Hayatın güllerindeki diken kanatsın parmağını üzülme

Felek elin kolun bağlı bırakır belki seni zaman zaman
İsyanın öfkeli lavları ile taşırsa bile yanardağını üzülme

Çırpındıkça çırpınırsın dört bir yanın örülüyse acılarla
Cözemezsen eğer zalim feleğin kederden ağını üzülme

Gözlerin bulut bulut olsa da ağlamazsın ya kimi zaman
Yüreğinin kor ateşi kavurup kurutursa ırmağını üzülme

Bir bir göçüp gitseler de bakma elbet var bir dönüşü
Sabret şen bülbüller terk etse de sevgi bağını üzülme