O gitti ya karanlığa daldı
gözlerim çıkmazlara düştü
yolum. Resimlerine bakıp avutmaya
çalışıyorum kendimi. Ağlamaktan
gözlerim yoruldu.yüreğim yoruldu. Her
zamankinden daha çok acımaya başladı
canım. Ve gittikçe nefesim kesiliyor
hissedebiliyorum. Ruhum çekiliyor
bedenimden kaybediyorum bu savaşı.
😇
Sensizlik ölüme hazırlıksız bir evde
intihar etmek gibi bir şey. Yıkık
ve harabe duvarlar gibiyim sanki
ölmüşümde selam veriliyo. Ulan
nasıl bir gidiş hayatımı bu
kadar mahfeder anlayamıyorum.
😇
Nasıl anlatayım hangi sözcüklerle dile
getireyim ki. Bazı gecelerde içimdeki
son umudu kendi ellerimle katledesim
gelir. Ve kendimi bir uçurumdan bırakmak
istiyorum. Ulan uslanmaz yüreğim boş ver
unut gitsin. O zaten seni hiç sevmemişti
diyorum. Onun adının geçtiği yerde
sen iç çekerken o başka
sevda denizinde işte.
😇
Bak ne diyor sevdamın dili. Üzülme
boşuna. Gelir diyede bekleme
sakın. Gelmeyeceği her halinden
belliydi. Sonra dile geldi
yüreğim kan yaşları içinde. Beklenen
gelmeyecekse ha ölmek ha beklemek
ikiside aynı şey değilmi zaten...
Kayıt Tarihi : 17.1.2018 17:03:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Yarım Kalandua](https://www.antoloji.com/i/siir/2018/01/17/uzulme-205.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!