Üzülme Şiiri - Cihan Taş

Bilemedik,

Uzaklaştıran her bir cümlenin,
Biz çaresizliğine yenildik.
Ne olduğunu bilmeden,
Hep öfkeler biriktirdik.

Bir vardık, bir yoktuk,
Sevgiden koca bir nefret doğurduk.
En güzel sözlerde sustuk,
En umutlu bekleyişlerde kaybolduk.

Geçmez dediğimiz her gün geçip gitti.
Çekilmez sandığımız her gece çekilip bitti.
Bir soru işareti olup takılacağız,
Bir ünlem gibi hep saplanacağız.

Dört duvar arasında nefessiz kalacaksın,
Dışarıda sonsuz bir dünya,
Bir umut kendini içine atacaksın.
Boşuna,
Sen o koca dünyaya sığmayacaksın.

Bir zaman yaranı yalanlarla saracaksın,
Bir zaman yeniden yeniden kanayacaksın.
Dilinin ucuna kadar gelecek,
Susacaksın.

Üzülme;

Sen de alışacaksın...