Üzülme Şiiri - Veli Savaş

Üzülme, gün gelir erken ağarır dağlar
Pencerende gülümser saksı çiçekleri
Kanatlarında muştular getirir kuşlar
Sokağında cıvıl cıvıl çocuk sesleri...

Üzülme, vakit olur semadan nur düşer
Allah diyerek açılan avuçlarına
Kalbinden billur misali ırmaklar geçer
İçten tebessüm bezenir dudaklarına...

Üzülme, gün gelir kutlu bir rüzgar eser
Tomurcukların rengarenk çiçeğe durur
Cemre düşer, kar erir, başlar seyrüsefer
Kederin sürur, yolların aydınlık olur...

Üzülme, muttasıl çaresizlikler biter
Muhal bir sevdaya kapat geç gözlerini
Gerçek bir aşk kapını çalarsa eğer
Çıkar da ayaklarına ser yüreğini...