Üzülme Şiiri - Ergün Karahan

Bir tırtıldım yavaş yavaş kozasını ören
Düşlerim vardı kanatlarımda bahar taşıyacaktım sana
Hüznünü vakumlayacaktım acıya kıvrılmasın diye dudakların
Anneninki kadar içtendi senin için dualarım göğe yükselen
Cehennem yaşadın mı sen hiç demiştin ya bana
Ruhumu kavuruyor aklıma geldikçe söylediklerin
Şimdi yıkık bir harabeye benzetiyor beni her gören
Bu kadar zulüm bilirim yaptıklarımın bedeli bu cana
En mutlu anında yıkıldı mı senin hiç hayallerin
İhanetin sancısıyla kıvranıp gülüşleri çürüyen
Bu garibin bir söz teselli olmaz mı acısına
Üzülme kaderinde yoksa kadrini bilmezler sevenlerin