Elinde bir sarı gül saklıyordu, İstanbul
Hazin sonun büyüsünden boğaz kararmıştı
Ve ellerim soğuktan birbirini sarmıştı…
Neden bu kimsesizin bahtı hep karanlıktır?
Üzülme,hepsi geçer; efkârın bir anlıktır.
Zaman akıp gidiyor… Yıllar geçti ömründen.
Üzülme! Hangi bahar, dönmemiş ki sürgünden?
Döner… Evet,dönecek; bunu sen de istersen.
Üzülme! Gözyaşı: beyhûdedir,ziyanlıktır.
Üzülme,hepsi geçer; efkârın bir anlıktır.
05/09/2001
*18. yaş günümde…
Kayıt Tarihi : 29.1.2004 19:20:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!