Üzülme yolunu, kapatsa kader
Günü gelir gözler, suya kavuşur
Seven birisini, bir kere sever
Ateş olan korlar, küle kavuşur
Nerede sıkıca,tuttuğun eli
Enkazda ki aşk mı, ne kalır geri
Arama der isen,sevdiğim beni
Ecel alır gider, yerle kavuşur.
Bahar ile açar, mor menekşeler
Tabiat uyanıp, giyer yeşiller
Bir arı olsaydım, güller nergizler
Gödenin hayâli, bala kavuşur.
Mehmet Göden,Şubat 2006.
Mehmet GödenKayıt Tarihi : 20.2.2012 20:24:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Mehmet Göden](https://www.antoloji.com/i/siir/2012/02/20/uzulme-132.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!