Üzülme Şiiri - Kara Osman Nalbant

Her gün kulağımda çınlar sözlerin
Cihanda bir beni, yakmaz közlerin
Nurdan bir çeşmedir, ela gözlerin
Resmime bakınca, dolsun üzülme

Suçum varsa benim beni yereyim
Her gece düşümde, seni göreyim
Benden bir gül iste, bağı vereyim
Dünkü verdiklerim solsun üzülme

Birkaç damla ile bu derya dolmaz
Derdi biz buluruz dert bizi bulmaz
Yar yolunda yara, almayan olmaz
Bu yalan dünyada, kulsun üzülme

Gelen, her kapıya bir gün gelecek
Bu handa yaşayan, bir gün ölecek
Yaprak ağlayacak, toprak gülecek
Son sözün mahşere kalsın üzülme

Bir bahar yaşadık, bağda yatmadık
Acıdan bal yaptık, bir gün tatmadık
Biz bu aşa zinhar, haram katmadık
Şeytan her gün kara çalsın üzülme