Üzülme Şiiri - Necip Küçük

Hoşça kal sevgili, dedim ama,
üzülme, orda unutur diye
aşklar, unutulmaz sevgili, üzülme

Sürgün bıraktın yüreğimi sana
Bu yürek sende, orda ara kendini
Üzülme orda unutur diye

Dalgalar vururken sahile esintin içimde
sanki eski bir mevsimi yaşıyor gibiyim
senden esintileşen anıları geçen günleri
vuruyor içime, içim hep aynı duygularda

Zamansız ve eski bir ilkbahar mevsimi
akşam üstünden kalma yarı bulanık hava
üzülme; ayrılığa düşen gözyaşlarım
ayrılıklar da hayata dair diyorum kendime.

Haydi sitem et haklısın diyorum
sitemkar sözleri söyle kaldığın yerden
arıyorum seni alışkanlı duygularından
özlemim var o çılgın bakışlarından

Yoksa vazgeç mi diyorsun benden?
Ne; vazgeçmek mi senden?

San ki bilmez gib, içimin acıması neden?
Aslında bu sana, asıl sorulması gereken

Bilirmisin bilmem;
burada seniz kup kuru kurak yazlar
inan çok üşüyorum sensiz geçmez kışlar
huzursuzum, uykular yarım, sensiz düşler
geceler ayaz gündüzler zaten hepten uzak
gurbet dedikleri, kurmuş zaten tuzak

Unutulmaz bir aşk hikayesi bizde
ayrılık üstü yaşanmaya çalışılan,
aşklar hiç unutulmaz sevgili
üzülme orda unutur diye

Üzülme; yolda bıraktığım için...

(N.K. 20 Ocak 2011)