Üzülme! Şiiri - Ayşe Keleş 2

Uyku yerine düşünceler yürür gözlerinde
Ayak seslerini kimseler duymaz
Örter sessizce karanlık yorgan gibi
Ne sevmeye ne de gülmeye mecal bırakmaz
Hangi şarkının içine düşsen hıçkırarak ağlarsın
Bazen unutur yollar seni
Gelenin olmaz
Yaslandığın dağlar yıkılır
Tutanın olmaz
Düşsen kaldıranın olmaz
Yaranı saranın olmaz
Kuruyan bir çiçek gibi dalına eğilirsin
Anlatamazsın
Anlayanın da olmaz.
Üzülme!
Sen yine de kalbinin raflarında çiçekler yetiştir
Denizi gökyüzünü kucakla
Mavi hala umudun rengidir...
Üzülme!
Hayat bu
Hiç bir acı geldiği gibi durmaz
Her gün içtiğin çayın bile demi de tadı da bir olmaz.
Ayşe Keleş