Üzülme Şiiri - Mustafa Göktekin

Üzüldüm dostumu kırık görünce
derdine dermanı olabilmedim
yarısı açıldı merhem sürünce
Hiçbir acısını silebilmedim

çaresiz uzaktan baktım seyrettim
acısını ben kendime meylettim
kederi kederim haktan nezrettim
o gözyaşı döktü gülebilmedim

yüzünde her nokta birden kırıştı
benimse yüreğim korktu karıştı
çare olamak için kalktı yarıştı
derdinin çaresin ben bilemedim

başını hüzünle eğince yere
çaresiz ağladım öldüm bin kere
dostumun acısı vurunca sere
Dünyanın sefasın hiç süremedim

bende sen olmanın yolunu buldum
Hakkı seven sevgi diyen bir kuldum
Bende Sen olunca hakka kul oldum
Rabbim çağırınca ben kalamadım

dostu dostla bir kefele koymuşlar
Sevenleri bir katarda saymışlar
her birini bir cennete yaymışlar
Rabbimin lütfuna ben eremedim.

Mustafa Göktekin