Yıllarca dinledim seni, güldün yüzüme
O esprili halin, hala canlanır gözümde
Laf lafı açtı, eski hatıralardan söz edilince
Üzüldüm doğrusu, yıkıldım, kendi kendime
Ne de çabuk geçmiş, sensiz koca yıllar
Alıştım artık, sensiz yağan yağmura
Sensiz yaşadığım gecelere, sensizliğe
Üzüldüm doğrusu, yıkıldım, kendi kendime
Her gidişin arkasında, bir dönüş olur hayatta
Gidişin gibi, gelişin asla olmayacak ey aşk
Bak yaşarken öldürdüğün, ölmüş koca sevgiye
Üzüldüm doğrusu, yıkıldım, kendi kendime
Kayıt Tarihi : 4.9.2011 10:15:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Hikayesi:
koca aşk
![Mahmut Bozkurt](https://www.antoloji.com/i/siir/2011/09/04/uzuldum-dogrusu.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!