Üzüldüm Şiiri - Orhan Yavuz 2

Farklı bir ziyanı oldu
Gözlerinin gülücük
Fuhşun sikkesini çaktı
Zehir oldu, o
Binbir zaman perdesi
Serilip nehrin altına
Çileyi süzdü iriledi
Yağmurdan bir örümcek
Süzülüp yıllanmış ağından
Düştü doğruca sohbete
Diz döverek yırttı kendini
Parça parça sırtlanıp götürdü
Her bir kırık parçaladı özünü
Hepsi bundaydı üzüldüm

Kendimle kavgamı dövdüm
Havandaki su gibi
Oturduğum köşe burkuldu
Kahırda kahırlandı kahrımdan
Sinirlenip terk etti
Yunmuş ateşin başını
Duman mumdan ayrıldı
Sırf senin değilim diye
Alev küstü, bıçakladı kendini
Bıçak isyanda
Adım kötü diye
Kötü ismim kılıç dedi
Mertleşmek için
Kendi kının kesti
Bin seneden örülmüştü kın

Bin tane ipten
Seni bende düğüm sandı
Çözüldü tane tane
Düştü her bir parça
Bağladılar çiçek açan umudları
Diz çöktü her biri
Ayağa kalkmak için
Boyun büktüler dimdik
Ferman dilediler gönlümden
Gönül çözüldü yarından
Gitti düne gelmemecesine
Gönülsüz kaldım üzüldüm