Üzüldüm Şiiri - Aydın Kizir

Oyalı yazma ne de güzel yakışıyor vefasızın başına
Saçların dağılmasın diye eşarbını bağla yana üzüldüm
Oturmuş sevdiğinin kara kuru yosun tutmuş mezar taşına
Aşkından biçare günlerce karaları bağlayana üzüldüm

Ağıtların sesi tırmalar kulağımı hüzün yüreğimde köz
saatlerce susarak baktım olanlara diyemedim hiç bir söz
Gel de batık limanlarında hasreti ayrılık sorununu çöz
Bir ateş içimde sönmeyen ciğerimi dağlayana üzüldüm

Delirmiş saldırıyordu çaresiz sağa sola ağaca taşa
Fırsat bulursa öldürecek kendini elinde zehirli maşa
Oysa daha dün mutlu değil miydi biri sultandı biri paşa
Devran değişti demişlerdi bunu size sağlayana üzüldüm

Aydın'a kelebek uçuşur seven kalbin yamacından içine
Akıl erdirilmez buruk ve deli kalbin yaptığına işine
Ne ben bir şey anladım bu fani dünyadan ne de düştüm peşine
Yalnız ve tek bildiğim içindeki sönmez çağlayana üzüldüm