Üzüldüm Şiiri - İbrahim Halil Demir

Üzüldüm,
Yokluğuna değil,kurşun gibi sözlerine üzüldüm.
Beni sevmeyişine degil,yari yolda birakmana üzüldüm,
Senin için akıttığım gözyaşına değil,onları anlamayışına üzüldüm
Senin için ayaz gecelerde ellerim cebimde arşinladigim yollara degil,
Onları hiç kimseye anlatmama üzüldüm.
Üzüldüm,
Uzun gecelerde sensiz geçen saatlere değil,
Senin için yazdığım şiirlerin safiliğine üzüldüm.
Genç yaşimda kalbimin teklemesine degil,
Seni çok maharetlice gizlememe üzüldüm.
Üzüldüm,
Seni her yerde överek anlatmama değil,
O da kim miş demene üzüldüm.
Beni kabullenmeyişine degil,
Rolunü çok mükemmel yapmana üzüldüm.
Üzüldüm,
Beni sevebilmen için yaptırdığım muskalara değil,
Hocanın bu işte başarılı olamamasına üzüldüm.
Her yaptığım ibadetimin neticesinde seni Allahtan dilememe değil,
Seni gerektiği gibi tanıyamama üzüldüm.
Üzüldüm,
Her gün batımında, bir günün daha ömrümden, zayi olmasına değil,
Senin bunu düşünemeyşine üzüldüm.
Senin için verdiğim, erkek sözlerine değil,
Beni kalleşce,kahpece arkamdan vurmana üzüldüm.
Üzüldüm,
Saçlarıma düşen aklara değil,
O saçları değmez biri için boşu boşuna ağartmama üzüldüm.
Adını ağaçlara yazmama değil,
Ağaçları yaralamama üzüldüm.
Üzüldüm,
Kayalıklara diktiğim fidanlara değil,
Can sularını sevgiden anlamayan biriyle verdiğime üzüldüm,
Nadasa bırakıldığı halde tarlanın ürün vermeyişine değil,
Senin aşk ve şevkle beni takdir etmeni beklememe üzüldüm.
Üzüldüm,
Yüreğimden ahh ahh edişime değil,
Ben can çekişirken,vicdaninin sizlamiyişina üzüldüm.
Senin için onun bununla küs olduğuma değil,
Çok sevdiğim annemin kalbini kırmama üzüldüm.
07/01/2005